ik hoor mensen vaak trots  zeggen dat ze niet verandert zijn in de loop der jaren... zo denk ik dan jammer niets bijgeleerd ,terwijl ik elk jaar het gevoel heb dat er van binnen en van buiten van alles evalueert , ik  zal een fout uit het verleden niet gauw herhalen en het verdriet als iemand sterft is meer logies geworden de rouw is afgezwakt omdat je weet dat een ieder dat lot wacht aan het einde van de rit , een voordeel is het milder worden in een oordeel en vooroordelen heb ik al lang afgeleerd :ken u eigen fouten". Om over de buiten kant maar te zwijgen ik voel dat alles minder wordt... mijn dijen zetten uit de buik gaat hangen de gewrichten slijten het vel gaat lubberen en elk jaar  nemen de krachten af ik heb de mot in mijn lijf !
Maar altijd blijft er van mijn echte ware ik wel wat moois zitten.... mijn optimisme mijn humor het sociale en loyale geef maar weg ,leve de lol .....dat zijn de dingen die ik altijd in mij draag omdat ze bij mij horen voor de rest van de tijd blijf ik evalueren tot de dood want je moet nooit stil staan dat doet wereld ook niet!

Het is nog stil en  donker als ik waker word en luister naar de geluiden om mij heen alleen een  kleine blaf als teken van onraad als ik me beweeg.... ze is bij me in bed gekropen en ligt behaaglijk tegen me aan . In de kamer hiernaast hoor ik twee kleine piepjes en er gaat een licht aan het is rond vijf uur mijn Portugese zus staat op ze moet vroeg met de trein  richting Braga een reis van een uur elke dag hetzelfde traject  hetzelfde stramien en dezelfde mensen ze doet het met een grote glimlach...inmiddels komt de zon op en ik kan echt niet gerieflijk in het bed blijven liggen in de wetenschap dat ik een dag zal verkwisten van mijn bezoek aan dit land en besluit te gaan kijken naar de zonsopgang het is elke keer weer een wonder waar ook ter wereld .

“...So do we pass the ghosts that haunt us later in our lives; they sit undramatically by the roadside like poor beggars, and we see them only from the corners of our eyes, if we see them at all. The idea that they have been waiting there for us rarely if ever crosses our minds. Yet they do wait, and when we have passed, they gather up their bundles of memory and fall in behind, treading in our footsteps and catching up, little by little.”

gastvrij

 Ik ben een vrij  en  gezegend mens woon in  een goed georganiseerd land ,waar zoals de media schrijft het grootste percentage gelukkig en blij is , ik ben het zeker ! klagers blijven altijd bestaan waar ook ter wereld  ik kijk er doorheen,  bij de meeste gaat het om materiële dingen waardoor ze ontevreden zijn.
Ik denk dat mijn generatie en die daarvoor nog weten wat armoede  betekende  en meer deelden .... armoe wordt gedeeld  rijkdom deel je  niet.

Als ik om mij heen kijk en zie hoe egoïstisch we  worden schaam ik me soms,   ook  de gastvrijheid in mijn land is ver te zoeken de angst dat  vreemden meer zouden krijgen of dat we hen  bij voorbaat al aanwijzen als zijnde schuldig aan onze crisis is toch belachelijk ,waar zijn de tijden van solidariteit gebleven ? 
Er worden in deze wereld nog zoveel mensen onderdrukt en we doen niets meer! ik hoop dat vijf Mei de dag van de bevrijding van Nederland er eentje mogen zijn van hoop en vooral respect voor elk mens die leeft op deze wereld !

     


      zij gaan de weg mee
tot bijna voorbij het einde
hun hart geopend
betreden zij de geheime ruimte
achter de poort van verdriet
waar tijd geen plaats heeft
maar waar een vaste grond
van ongeschonden liefde is
een die alle tranen kent
en van hun ogen wist 
en hen daar wakker kust 
in tedere, tere vrede 

Anne  C Possel

afscheid rede Irene Therese Lopes Dias

lieve moe hoe ga je bijna 50  jaar in een paar minuten samen vatten ik ga het toch proberen ......ik werkte al bij je zus Emmy en jou moeder toen je vroeg of ik ook bij jullie zou kunnen werken ik zat daar als 17 jarige als een volleerd planner samen met jou de dagen in kaart te brengen ...je mocht weer naar school toe je mocht weer werken .. het was je lust en je leven inval kracht bij de HSV en later een vaste baan bij het blinde instituut in Huizen waar je heel wat blinde kinderen ziende maakte door ze het braille te leren ...nog altijd zijn er blinden  waarop je een onuitwisbare indruk achter gelaten hebt.
Zo stond ik een poos terug op een bus te wachten met een blind echtpaar ...ik wilde ze behulpzaam zijn en vroeg welke bus ze wilden  nou dat wisten ze echt wel  ze konden zich prima redden bedankte me beleefd... ik vroeg uit nieuwsgierigheid op welke school ze waren geweest... op het blindeninstituut Huizen klonk het tegelijk oh sprak ik misschien kennen jullie mevr. Stellema dan ..het ijs was gebroken en of zij die kenden  toen ze klein waren hadden ze les van haar gehad ...dan ben jij vast Elly antwoorden ze en hoe is het met Jorrit en Nynke? alle verhalen van toen werden in die 10  minuten wacht tijd even terug gehaald ik was trots  met een grote glimlach stapte ik mijn bus in op weg naar jou wat was  ik trots  ... jou  kracht, doorzetting's vermogen en je veelzijdigheid aan interesse  heeft me al die jaren verwonderd  vooral je veelzijdigheid pro musica  ,kunstgeschiedenis , Spaans leren en dat 10 jaar lang in de loop van de jaren  naar mate het ouder worden en de nodige ziekenhuis opname die je onderging alles zonder klagen je werd er beter van zei je altijd daar kwam later nog de verzorging van  Andries bij die naar de Bolder verhuisde ook daar was je met de bewoners in de weer ....voorlezen ...nieuwe vriendinnen maken met oude vriendinnen op vrijdag   lunchen als ik het scala zag en hoorde  wat je nog allemaal wilde doen  dan werd ik al moe daarom is mijn bewondering voor jou heel groot de jaren zijn voorbij gevlogen voor jou maar zeker ook voor mij geen moment heb ik stil gestaan bij dit moment van afscheid nemen daarom  is het zo moeilijk .....in het laatste uur van besef  was je zo stoer en sterk dat jij  persoonlijk van iedereen afscheid nam en bedankte voor wie hij of zij betekent had in jou leven ......lieve Irene ik bedank jou voor het zijn voor een tweede moeder de lessen van de waarden van het leven jij hebt daar zoveel aan toegevoegd ze staan voor altijd  in mijn hart getatoeëerd voor altijd zal je blijven leven in mijn gedachten .

oude brieven van een reis naar Egypte 1978 nr 2

   Egypte ...zaterdag
We zijn nog steeds niet ziek van het eten en in restaurants zie je de meest gekke dingen ,zo zie je een grote helder groene salamander [ althans daar lijkt het op ]  boven op de salade geserveerd worden aan de tafel ik eet alleen brood ,kom kommer en tomaat  ,het water zuiveren we met tabletten voordat we het drinken het is benauwd warm door een hitte golf ,we hebben ontzettend veel al gezien veel moskeeën en de piramide die aan de rand van de stad liggen de dierentuin de markten er wordt geen dag verspeelt  morgen gaan we om zes uur naar Sakara daar zijn nog meer doden graven  dertig kilometer buiten Caïro .
Maandag verlaten we dit hotel en de grote stad om verder naar het zuiden te reizen per trein eerst naar Asiout dat ligt 375 km van Caïro de laatste Zondag weer terug naar Caïro om vandaar twee dagen later naar huis te gaan we zitten nu op het balkon thee te drinken  het is nog steeds leuk  en alles is nieuw je bent aldoor met iets bezig maar we zijn blij dat we straks de stad even uit zijn .
Morgenvroeg om 5 uur in de ochtend vertrekken we met de trein richting platteland op naar het zuiden het heeft geen zin meer om nog meer brieven te schrijven ,we zien dat de postzegels er weer worden afgestoomd om op nieuw te worden verkocht ik heb het gevoel dat niet alle brieven aankomen  en trouwens tegen de tijd dat ze er zijn ben ik alweer thuis voor nu groetjes hou van jullie en tot volgende week xxxx