zij gaan de weg mee
tot bijna voorbij het einde
hun hart geopend
betreden zij de geheime ruimte
achter de poort van verdriet
waar tijd geen plaats heeft
maar waar een vaste grond
van ongeschonden liefde is
een die alle tranen kent
en van hun ogen wist 
en hen daar wakker kust 
in tedere, tere vrede 

Anne  C Possel