Het is nog stil en  donker als ik waker word en luister naar de geluiden om mij heen alleen een  kleine blaf als teken van onraad als ik me beweeg.... ze is bij me in bed gekropen en ligt behaaglijk tegen me aan . In de kamer hiernaast hoor ik twee kleine piepjes en er gaat een licht aan het is rond vijf uur mijn Portugese zus staat op ze moet vroeg met de trein  richting Braga een reis van een uur elke dag hetzelfde traject  hetzelfde stramien en dezelfde mensen ze doet het met een grote glimlach...inmiddels komt de zon op en ik kan echt niet gerieflijk in het bed blijven liggen in de wetenschap dat ik een dag zal verkwisten van mijn bezoek aan dit land en besluit te gaan kijken naar de zonsopgang het is elke keer weer een wonder waar ook ter wereld .