Toen  het bericht kwam nu.... jaren geleden van het verongelukken van mijn aller grootste liefde stortte  de wereld in emotioneel was ik een wrak  en leefde wekenlang doelloos,   of ik op  een soort automaat leefde  in een soort van roes ,  wist niet hoe verder te leven wilde ook niet verder leven allerlei scenario  voor zelfmoord dwaalden door mijn hoofd soms werden dagen nachten .
Ik was  mijn emotie niet meer  de baas kende mezelf niet meer mijn gedachten raakte voortdurend op drift  Ik  hield wekenlang de stilte het was of ik de stroom van gedachten en herinneringen daarmee zou kunnen bedwingen alsof je de sluizen  van een wilde rivier sloot met alle kracht die mijn geest nog bezat  in deze storm van het leven kon en wilde  ik niet meer meebuigen .
Er gingen jaren voorbij tot het besef doordrong dat een liefde nooit eeuwig durend is en je alleen de herinneringen aan een heel leven bewaard  en  meeneemt tot aan jou eigen dood als   ieder zijn eigen leven   ziet als een cadeau kan je  het met juiste  intentie dubbel leven en   de cyclus rond maken tenslotte wordt je alleen geboren en ga je alleen dood ook al heb je honderd,  of geen kinderen op  deze  wereld gezet een ieder speelt mee in het spel dat de schepper gecreëerd heeft  voor deze aarde .
Verdriet ..vreugde ..emotie ,  winnen ...verlies ,  het zal er altijd zijn en blijven ...de angst? ...die heb ik overwonnen omdat de dood een zekerheid is en die komt echt een keer tot dan leef ik dubbel!